aslında açarken çokşey yazmak istemiştim..karşılaştığım mide bulandırıcı insanları,adilikleri,gerzek olayları...sonra onu tanımamı..ilk defa mutlu olmamı,ilk defa değer gördüğümü,biz olduğumuzu,sadece sevmekten değil;kavgalardan da birşey öğrendiğimi,ben farketmesem de bazı davranışlarımın abardığını,hayatta iki kişilik düşünmenin ve iki kişilik yaşamanın çok güzel olduğundan,bir hata yapmadan önceden 2 kez düşünmenin gerekliiğinden,3 düşünüp 1 konuşmanın erdeminden,başkaının mutluğunun benimmutluluğum olabilmesinden(ve dertlerinin) vs vs vs vs...bunlardan bahsetmek istemiştim.ama bana kalsın ayrıntıları..herşeyi çok fazla ortaya dökmemek gerekir..
suratımda kocaman bi gülümseme var,sadece bu bana yeter..
bana verdiği bu ..evet gülümseme...yüzüm gülmese ne olur ki???bnm kalbim gülüyor:)